Podczas sprawdzania dolegania zębów łukowych należy również zwrócić uwagę oddzielnie na doleganie wzdłuż wysokości zęba i oddzielnie wzdłuż linii zęba. W tym wypadku w zasadzie jest podobnie jak przy sprawdzaniu kół o zębach prostych, jednak jak widać z zestawienia przedstawionego, przez odpowiednie przesuwanie kół ku wierzchołkowi stożka lub odsuwanie od niego można doprowadzić do mniej lub więcej poprawnego dolegania zębów. Zjawisko to możemy tłumaczyć sobie w sposób następujący:
Gdy w kołach o „licujących" powierzchniach czołowych stożków występuje silniejsze doleganie u wierzchołka, wówczas należy tego dopatrywać się w mniejszym kącie przyporu jednego z kół w określonym miejscu. Rozpatrywany jednak zarys przebiega w powierzchni równoległej do czoła, zależy więc on od pochylenia linii zęba w tym miejscu. Kąt ten jest jednak zmienny wzdłuż szerokości wieńca. Wiemy bcwiem, że czołowy kąt przyporu jest tym większy, im większy jest kąt pochylenia linii zęba. Gdy przesuniemy jedno z kół tak, aby z poprzednim zarysem drugiego koła wszedł w pracę nowy zarys koła przesuniętego, wówczas można doprowadzić do zetknięcia się zarysów, których czołowe kąty przyporu będą sobie odpowiadały. Pamiętać jednak należy, że przesunięcia te mogą odbywać się w niewielkich granicach, wynoszących co najwyżej parę dziesiętnych części milimetra. Przesunięcia większe mogą wywołać zakłócenia w zazębianiu się, gdyż jednocześnie zmieniają się wielkości podziałek obwodowych.

Przesunięcia dolegania zębów wzdłuż linii zęba można uzyskać dzięki łukowej linii zęba. Wypukła strona zęba ma przy tym większą krzywiznę, aniżeli strona wklęsła (wynika to ze sposobu obróbki —1 o czym, mowa była przy wykonywaniu).

Wynika stąd również, że nie można uzyskać dolegania na całej długości zęba, lecz około Va długości, gdy nie ma obciążenia. Pod obciążeniem długość śladu dolegania powiększy się z powodu odkształceń sprężystych boku zęba. Ślad współpracy przesunie się przy tym jednocześnie1 ku grubszemu końcowi zęba, gdyż nastąpi ugięcie się wałka koła napędzającego', zwłaszcza wówczas gdy koło napędzające jest tylko jednostronnie ułożyskowane.

Musimy też nadmienić, że ta sama instrukcja dotyczy również montażu kół zębatych o zębach łukowych. Wynika stąd również wniosek, że korzystnie jest sprawdzać te koła parami współpracującymi, przy czym już przy sprawdzaniu powinny być podane wartości wzajemnego' ustawienia kół, a więc czy czoła mają „licować" czy też nie, o ile i w którym kierunku jest konieczne przesunięcie. Wartości te powinny być wypisane na powierzchni np. prostopadłej do- osi obrotu dużego' koła. Napis ten powinien być wykonany trwale, np. za pomocą elektrografu.


WebSystem tel. 048 383.01.44 polecamy do regulacji obortów silników falowniki oraz przekładnie Motovario i softstarty