Ślady dolegania. Przedstawiony obraz dolegania u wierzchołka zęba wskazuje na to, że ząb koła ma za mały kąt przypora. Wiemy bowiem, że ząb o mniejszym kącie przypora ma zęby grubsze u wierzchołka aniżeli ząb o większym kącie przypora, zaś grubość zęba u podstawy jest mniejsza. Na tym tle łatwo zrozumieć ślady dolegania. Ząb ma za duży kąt przypora, a więc w każdym razie większy aniżeli koło współpracujące, zaś ząb ma z lewej strony za duży kąt przypora, a z prawej strony za mały.
Wypadki przedstawione wskazują na błędy zarysu (kąta przyporu) uzębienia względnie zazębienia. Pokazano błąd dolegania wzdłuż zęba; po lewej stronie1 ząb silnie dolega na swojej cieńszej części, zaś po prawej stronie — na grubszej części. Jest to wynikiem albo błędnego wykonania, albo też wichrowatej osi wałków, na których osadzono koła do sprawdzania.
Wreszcie przedstawiono poprawne doleganie zębów podczas sprawdzania bez obciążenia. Ślady dolegania powinny występować po stronie wewnętrznej na dość znacznej długości. Doleganie takie konieczne jest z tego względu, że pod obciążeniem ugina się wałek małego koła najczęściej swobodnie zwisającego, wskutek czego doleganie przesunie się na całą długość zęba.