Drukuj

Wielkość luzu międzyzębnego można zmierzyć kilkoma sposobami:
a) wkładamy między zęby kół (po stronie nie pracującej) miękki drut ołowiany i przez przekręcenie kół zgniatamy go, po czym wyjmujemy, mierzymy suwmiarką grubość; grubość otrzymanej blaszki ołowianej jest wielkością luzu międzyzębnego,
b) zamiast drutu ołowianego można użyć wprost blaszek szczelinomierza,
c) po wsunięciu zęba jednego^ koła we1 wrąb koła współpracującego dopieramy zęby jednym bokiem do siebie. Do boku jednego z pozostałych zębów dostawiamy nóżkę czujnika i unieruchamiamy, np. przytrzymując ręką, drugie koło. Przekręciwszy pierwsze koło na tyle, aby ząb jego oparł się drugim bokiem o ząb koła współpracującego, odczytamy na czujniku wielkość luzu międzyzębnego.

Trudniej natomiast jest zmierzyć wielkość luzu wierzchołkowego, lecz i tutaj można do pomiaru użyć kalibrowanych drucików, które wsuwamy między wierzchołek zęba jednego koła a dno wrębu koła drugiego i w ten sposób ustalamy wielkość luzu. Pamiętać jednak musimy, że na dnie wrębów w stożkowych kołach zębatych pozostają niewybrane występy, zwłaszcza gdy ząb jest obrabiany narzędziem o zbyt małej szerokości u wierzchołka, o czym była mowa przy obróbce kół zębatych stożkowych. Należy więc albo uprzednio usunąć to niewybranie, albo gdy występ ten jest nieszkodliwy, pozostawć go, lecz wówczas dokładne ustalenie luzu wierzchołkowego jest niemożliwe.

W ogóle jednak zachowanie dokładnego luzu wierzchołkowego nie jest konieczne, wystarczy bowiem, aby wierzchołek zęba mógł swobodnie przejść obok dna wrębu koła współpracującego.


WebSystem tel. 048 383.01.44 polecamy do regulacji obortów silników falowniki oraz przekładnie Motovario i softstarty