Drukuj

Przebieg sprawdzania podziałek jest w zasadzie taki sam, jak w walcowych kołach zębatych. Biorąc jednak pod uwagę, że zęby są zbieżne oraz to, że linia zębów, zwłaszcza gdy koło ma przenosić duże obciążenia, nie jest na ogół prosta, lecz łukowa, dojdziemy do przekonania, że nie we wszystkich wypadkach istnieje możliwość pomiaru podziałki przyporu. Z tych także powodów pomiar podziałki obwodowej jest utrudniony.

Pomiar podziałki musi odbywać się przy stałym położeniu aparatury pomiarowej względem sprawdzanego koła, gdyż najmniejsza zmiana może wywołać dość znaczny błąd pomiaru.

Wyjątek stanowią tu stożkowe koła zębate o uzębieniu palloidalnym Klingelnberga, w których dzięki temu, że linie zębów są ewolwentami, pomiar może być przeprowadzany za pomocą przyrządu ręcznego.

Końcówki nóżek pomiarowych w przyrządach muszą mieć zakończenie kuliste; kulka jednak, stykając się z niegładką powierzchnią, wpada silniej w zagłębienia niż nóżka płaska lub z zakończeniem walcowym i dlatego pomiary te nie są zbyt dokładne, zwłaszcza gdy powierzchnia, boków zębów jest niedostatecznie gładka.

Podobnie jak w kołach walcowych, tak też i w kołach stożkowych niejednokrotnie należy ustalać również sumaryczne błędy podziałek. Ten ostatni błąd powinno się jednak ustalać co najwyżej dla kół o najwyższej klasie dokładności. Do sprawdzania sumarycznych błędów podziałek można użyć teodolitu i kolimatora, podobnie jak dla walcowych kół zębatych.


WebSystem tel. 048 383.01.44 polecamy do regulacji obortów silników falowniki oraz przekładnie Motovario i softstarty