Jeśli zaś chodzi o pomiary stożka wierzchołkowego oraz pomiar stożka czołowego, to sposoby dokonywania tych pomiarów nie zostaną omówione, gdyż są ogólnie znane.
W zakres tych pomiarów wchodzi pomiar średnicy wierzchołkowej oraz kątów. Jeśli chodzi o średnicę wierzchołkową, to już sam fakt, że pomiar odbywa się na samej krawędzi, będącej linią przecięcia się stożka wierzchołkowego ze stożkiem czołowym, wskazuje na to, że tolerancja wykonania musi być dość obszerna. Trudno bowiem otrzymać podczas toczenia obu wspomnianych powierzchni tę średnicę w bardzo ciasnych granicach. Dlatego też średnicę tę wykonujemy z tolerancją. Niejednokrotnie tokarz pozostawia wąski pasek walca o szerokości, który ułatwia pomiar średnicy wierzchołkowej. Pamiętać też należy, że powierzchnia stożka czołowego jest prostopadła do powierzchni stożka podziałowego.
Poza tymi wymiarami występuje w każdym kole stożkowym, również bardzo ważny wymiar odległości powierzchni oporowej (prostopadłej do osi koła) od krawędzi przecięcia się stożka wierzchołkowego ze stożkiem czołowym. Powierzchnia ta służy za oparcie koła w przyrządzie na maszynie do nacinania zębów. Ponieważ wierzchołek stożka powinien się znajdować dokładnie w środku maszyny, tj. w odległości od krawędzi przecięcia się stożków wierzchołkowego i czołowego, przeto wymiar c musi być wykonany z dokładnością + 0,05 mm. Dotyczy to szczególnie kół wykonywanych w serii, gdyż przez to przyspiesza się mocowanie i właściwe ustawienie koła względem środka maszyny.
Jeśli chodzi o sprawdzanie wysokości zęba, to w kołach stożkowych na ogół to jest niepotrzebne, gdyż przy właściwym ustawieniu maszyny do obróbki zębów wysokość ta ustalana jest samoczynnie. Pomiar tej wysokości jest przy tym w stożkowych kołach zębatych niezmiernie utrudniony, gdyż odbywa się wzdłuż tworzącej stożka czołowego. Nie< można więc dokonać pomiaru w tak łatwy sposób, jak w walcowych kołach zębatych. Zazwyczaj też tego pomiaru nie dokonuje się w sposób bezpośredni, lecz jednocześnie podczas sprawdzania współpracy.
