Oględziny mają na celu wykrycie uszkodzeń na roboczych powierzchniach zębów, ponadto zaś stwierdzenie stanu wykończenia zębów. Wszelkie bowiem uszkodzenia powodują nieprawidłowe zazębienie, stuki i hałasy oraz utrudniają pomiary. Uszkodzenia te mogą powstać podczas transportu kół, jak również przy usuwaniu zadziorów lub przekładaniu kół z miejsca na miejsce.

Oględziny boków zębów

Boki nie mogą wykazywać głębszych rys i skaleczeń powierzchni, przy czym:

- w zębach nacinanych — największa dopuszczalna głębokość tych uszkodzeń może sięgać do 12 u, a wyjątkowo do 30 u, gdy nie ma wyrw materiału i gdy uszkodzenia te nie wywołują nadmiernego zmniejszenia śladu współpracy (dolegania). Występy i wybrzuszenia są niedopuszczalne;

- w zębach szlifowanych — największa dopuszczalna głębokość fal niegładkości nie może przekraczać 4 u. Występowanie surowych (nie wybranych przez tarczę szlifierską) miejsc jest dopuszczalne tylko po niepracującej stronie zęba. Mechaniczne uszkodzenia można odpolerować tylko w wypadku, gdy powierzchnia po odpolerowaniu nie będzie większa od powierzchni koła o średnicy 2—4 mm.

Oględziny dna wrębów

U dna wrębu dopuszcza się odsądzenie (schodek) o wysokości nie przekraczającej 0,1 modułu, pod warunkiem jednak, że luz wierzchołkowy wynosi (0,2-0,3) modułu nominalnego.
Odsądzenie takie jest oznaką, że narzędziem wykańczającym (narzędziem-zębatką, frezem obwiedniowym lub tarczą szlifierską) obrabiano tylko boki zębów, nie ruszając dna wrębów.

Załamanie krawędzi

1) Załamanie krawędzi u wierzchołka. Załamanie to powinno wynosić ok. 0,1 modułu w celu przeciwdziałania zgarnianiu smaru w momencie wchodzenia w pracę oraz w celu stworzenia w tym momencie klina olejowego. Ma to ogromne znaczenie, gdyż brak smarowania wywołuje szybkie zniszczenie powierzchni roboczej zęba.
2) Załamanie krawędzi od strony czół powinno wynosić ok. 0,2 modułu nominalnego. Jest to koniecznie potrzebne, gdy koła mają przenosić duże obciążenia.

Celowość tego zrozumiemy na podstawie rozumowania podanego niżej. Przy zetknięciu się zębów następuje odkształcenie (spłaszczenie) wzdłuż całej długości zęba, wskutek czego wytwarza się szczególny przypadek naprężeń w cząstkach odkształconych. Sąsiednie cząstki materiału, działające w kierunku strzałek, podtrzymują cząstki odkształcone ze wszystkich stron. Na skraju zęba jednak (od strony czoła) nie ma cząstek materiału, które by podtrzymywały odkształcone cząstki, wskutek czego cząstki te mogą ulec zniszczeniu. Chcąc więc stworzyć korzystniejsze warunki wytrzymałościowe dla skrajnych cząstek, usuwamy z pracy część zęba na czole przez załamanie krawędzi, przez co cząstki te nie biorą bezpośredniego udziału w pracy. Cząstki skrajne, biorące udział w pracy, są wskutek tego podtrzymywane przez cząstki głębiej położone na powierzchni załamanej (z podobnym zagadnieniem spotykamy się przy rolkach łożysk rolkowych; rolki mają zaokrąglone obrzeża).


WebSystem tel. 048 383.01.44 polecamy do regulacji obortów silników falowniki oraz przekładnie Motovario i softstarty